De Kerk

De kerk van Wijchmaal, toegewijd aan Sint-Trudo, was een 'quarta capelia' of kwartkapel, afhankelijk van de parochie Peer en daarom meestal ook bediend door een kapelaan van de moederkerk Peer. Op 19 november 1608 werd Wijchmaal echter een zelfstandige parochie, dit na een conflict tussen de gemeenten Peer en Wijchmaal over het betalen van de herstellingen van de kerktoren van Peer. Begever van de kerk bleef de abt van Sint-Truiden, die 2/3 van de grote tienden bezat en de pastoor 1/3. In 1654 verkeerde ze in een erbarmelijke toestand en dreigden de muren zelfs in te storten. Het zou duren tot in 1699 vooraleer herstellingen aan het dak en de zoldering werden uitgevoerd. De zolder van de kerk deed dienst als graanzolder, want in 1711 lezen we dat de aartsdiaken van de Kempen de inwoners verbood er nog 'graan of andere roerend goed te deponeren'. Alleen in geval van nood mocht men in de kerk nog een toevlucht zoeken, maar eens de noodtoestand voorbij, moest alles weggehaald worden. In 1878 werd de oude kerk afgebroken en vervangen door een neoromaanse éénbeukige kruiskerk in baksteen. Zijn bewaard gebleven: het altaar, gemaakt uit de vroegere communiebank (tweede helft 18e eeuw), een triomfkruis in gepolychromeerd hout uit ca. 1500 en zeven houten beelden uit de 16e eeuw.

Door de gestadige aangroei van de bevolking is de kerk echter weldra te klein. Bovendien is de oude kerktoren, grotendeels in mergelsteen opgetrokken, bouwvallig. Besloten werd de toren te vervangen en meer westwaarts een nieuwe te bouwen. Hierdoor werd de kerk 6,50 meter langer. Op 17 juli 1939 werd begonnen met de afbraak van de oude toren. Deze werken werden beëindigd op 26 augustus. Op 18 september van dat jaar kon men beginnen met de bouw van de nieuwe toren en einde februari 1940, enkele maanden voor het uitbreken van de tweede wereldoorlog, zijn de vergroting van de kerk en de nieuwe toren klaar.

 Terug naar boven